روماتیسم مفصلی یک بیماری سیستمیک و در نتیجه یک پروسه التهابی در بدن است که معمولا چند مفصل مختلف را درگیر می کند. روماتیسم مفصلی معمولا در سن ۲۰ تا ۶۰ سالگی آشکار میشود به جز یگ نوع خاص آن که تحت عنوان روماتیسم مفصلی جوانان که میتواند در دوران کودکی نیز بروز کند.
شیوع بیماری در خانم ها بیشتر از آقایان است.ممکن است زمینه ژنتیکی هم برای ابتلا به این بیماری وجود داشته باشد.برخی یافته ها نشان می دهند که روماتیسم مفصلی می تواند یک بیماری خودایمنی باشد.اما عامل تحریک سیستم ایمنی بدن و درنتیجه پاسخ این سیستم مشخص نیست.منشا این بیماری سینوویوم مفصل است.
در یک مفصل سالم غشای سینوویوم ذوان کنندگی و تغذیه را برای بافت هایی که آنها را احاطه کرده اند فراهم می کند.در اثر بیماری غشا ملتهب شده و سطوح مفصلی را مورد تهاجم قرار می دهد. غضروف مفصلی و استخوان زیر آن تخریب میشود. همچنین فاکتور های التهابی آزاد شده در مایع سینوویال باعث تشدید آسیب مفصل میشود.
[irp posts=”9144″ name=”فیزیوتراپی در منزل”]
تشخیص روماتیسم مفصلی
تشخیص روماتیسم مفصلی مبتنی بر مشاهدات بالینی است اما برخی آزمایشات خونی نیز ممکن است مثبت باشند. به عنوان مثال فاکتور روماتوئید یک آنتی باید موجود در خون اکثر مبتلایان به روماتیسم مفصلی است. مفاصل میبتلا به بیماری روماتیسم مفصلی گرم و متورم هستند و در برخی موارد سفت شدگی در هنگام حرکت دارند. از دیگر نشانه های کلینیکی این بیماری میتوان به وجود برامدگی های کوچک زیر پوست (ندول) و ضخیم شدن بافت پوشاننده تاندون ها اشاره کرد.
مفصل لگن یکی از مفاصل بدن است که می تواند مورد تهاجم این بیماری قرار گیرد.همانند آرتروز گسترش بیماری روماتیسم مفصلی به طور آهسته و پیشرونده اتفاق می افتد.
درمان جراحی پیشنهادی در بیماری روماتیسم مفصلی نیز همانند آرتروز است.یعنی وقتی مفصل تخریب شد باید مفصل کامل تعویض شود.استخوان درگیر در این بیماری اغلب دچار پوکی استخوان هم میشود.این پدیده ممکن است در انتخاب نوع پروتز و روش ثابت کردن آن تاثیر گذار باشد.اگر استخوان خیلی نرم شده باشد پروتز در استخوان ثابت نمیشودو در این موارد از سیمان ارتوپدی استفاده میشود.